ŚCIANA PŁACZU
Najkrótsza droga z Me’a She’arim pod Ścianę Płaczu wiedzie przez bramę Damasceńską i muzułmańską dzielnicę Starego Miasta. Prowadzi obok III, IV i V stacji Drogi Krzyżowej. Dla ultraortodoksów wąskie, zatłoczone uliczki są terytorium obcym, tak ze względu na żywioł arabski, którego poziom tolerancji uzależniony jest od stanu aktualnych napięć oraz na
…turystki z całego świata, od których jako grzesznej pokusy odwracają wzrok,
jak nakazuje surowy żydowski obyczaj.
Przed Bramą Damasceńską
oraz
przy III stacji Drogi Krzyżowej rozmieszczone są stałe posterunki izraelskich żołnierzy.
Z żalu za zburzoną świątynią
Ściana Płaczu to fragment zachodniej części muru, którym Herod Wielki obudował Wzgórze Świątynne. Stojąca na wzgórzu Wielka Świątynia Jerozolimska została doszczętnie zburzona przez Rzymian w roku 70 n. e. po stłumieniu powstania żydowskiego. Nazwa pochodzi od święta opłakiwania zburzonej świątyni. Co roku żydzi przychodzili pod ścianę płacząc z żalu, że została zburzona i nie mogą jej odbudować.
Na plac przy Ścianie Płaczu prowadzi kilka wejść. Na każdym trzeba się poddać kontroli bezpieczeństwa, którą przeprowadzają żołnierze izraelscy. Nie wolno wnosić broni, w tym scyzoryków, noży, ostrych przedmiotów. Wszystko co metalowe należy wyjąć z kieszeni i położyć obok bramki, a następnie przez nią przejść. Osoby ze wszczepionym rozrusznikiem serca zgłaszają to obsłudze, wówczas bramkę się omija. Plecaki i torebki należy położyć na taśmociąg, na którym są skanowane.
Pod Ścianę Płaczu może podejść każdy. Można robić zdjęcia – z wyjątkiem szabatu i innych świąt żydowskich – ale
z uszanowaniem świętości miejsca i uczuć modlących się wiernych.
Jeżeli chcemy zrobić zdjęcie komuś z bliska, to po uprzednim uzyskaniu zgody.
Razem ale osobno – osobno ale razem
Ściana Płaczu
dostępna jest 24 godziny na dobę
przez cały rok. Ponieważ jest to miejsce święte dla żydów, a w judaizmie – podobnie jak w islamie – w życiu religijnym obowiązuje
separacja płci,
przestrzeń pod samą ścianą podzielona jest na sektor męski (większy) i żeński (mniejszy). Płot, którym oddzielone są oba sektory sprawia, że mężczyźni i kobiety modlą się razem ale osobno, osobno ale razem.
Część kobieca zajmuje nieco ponad 1/3 muru i znajduje się pod pomostem prowadzącym na Wzgórze Świątynne. Mężczyźni mają do dyspozycji 2/3 oraz niewidoczny z placu bo
ukryty w tunelu fragment muru z wejściem od sektora męskiego.
Obie płci obowiązują zakryte ramiona i kolana, a panowie muszą mieć
nakrycie głowy
(odwrotnie niż w kościele; norma zwyczajowa przeciwstawna, ale treść taka sama – szacunek dla Najwyższego). Może to być cokolwiek, nawet chusteczka. Dla nieprzezornych przygotowano stojak przy wejściu z bezpłatnymi, jednorazowymi jarmułkami.
cdn