ŚWIĘTOŚĆ, KTÓRA DZIELI
Jerozolima jest świętym miastem dla żydów, muzułmanów i chrześcijan. Ta świętość nie łączy, ale dzieli. Miejscem, które dzieli najbardziej jest…
Wzgórze Świątynne.
Jeżeli turyści, a zwłaszcza turystki chcą je odwiedzić, muszą zaakceptować normy kontroli bezpieczeństwa świeckiego państwa Izrael i reguły dotyczące stroju i zachowania się, wynikające z kultury arabskiej i religii muzułmańskiej.
Według tradycji żydowskiej tutaj Bóg rozpoczął stwarzanie świata – dokładnie od skały, na której kiedyś stała
Wielka Świątynia Jerozolimska (makieta prezentowana na dziedzińcu Muzeum Narodowego Izraela).
W jej sercu, zwanym szechina, czyli najświętszym ze świętych przechowywano Arkę Przymierza. Wstęp miał tylko najwyższy arcykapłan i to tylko raz w roku, w święto Yom Kippur (pojednania z Bogiem). Z tego powodu naczelny rabinat Izraela zabrania żydom przychodzenia na wzgórze, ponieważ nieświadomie mogliby to najświętsze ze świętych naruszyć, jako że nie wiadomo gdzie się dokładnie znajdowało.
Dziś na wzgórzu wznosi się trzeci co do świętości dla muzułmanów
meczet al-Aqsa
oraz
sanktuarium Złotej Kopuły na Skale
– wstęp
do środka mają tylko i wyłącznie muzułmanie.
Według tradycji muzułmańskiej stąd prorok Mahomet wstąpił na swojej klaczy al-Buraq do nieba. Na tej skale Anioł Pański powstrzymał rękę praojca Abrahama, którą miał złożyć w ofierze swego syna Izaaka – według muzułmanów tym synem był jego przyrodni brat Ismael.
To w wielkiej świątyni dwunastoletni Jezus toczył uczoną dysputę z żydowskimi mędrcami, to tu wywracał stoły przekupniów handlujących w Domu Boga Ojca i na to wzgórze wjechał na osiołku przez Złotą Bramę w niedzielę palmową.
KORAN TAK, BIBLIA NIE
Z polityczno-prawnego punktu widzenia wzgórze jest integralną częścią państwa Izrael, ale „suwerenność religijną” sprawuje na nim islamska fundacja al-Waqf, nadzorowana przez króla Jordanii. W rezultacie odwiedzających to miejsce turystów obowiązują arabskie normy obyczajowe sankcjonowane przez islam. Żeby wejść na Wzgórze Świątynne trzeba się poddać dwukrotnej kontroli.
Kontrola bezpieczeństwa dokonywana przez żołnierzy izraelskich odbywa się na bramkach przed
drewnianym pomostem prowadzącym na wzgórze nad częścią placu przylegającego do Ściany Płaczu.
Zabronione jest wnoszenie broni. Uwaga! – bronią może być każdy ostry przedmiot, jak nóż, scyzoryk, pilniczek do paznokci. Wszystko co metalowe należy wyjąć z kieszeni i położyć na pulpicie obok bramki, a następnie przez nią przejść. Osoby ze wszczepionym rozrusznikiem serca zgłaszają to obsłudze, wówczas bramkę się omija.
Ponieważ na Wzgórzu Świątynnym zbiorowo mogą modlić się tylko muzułmanie nie można wnosić przedmiotów i symboli kojarzonych z religią inną niż islam, to znaczy:
– jakichkolwiek świętych pism chrześcijańskich – Biblii, modlitewników, śpiewników oraz żydowskich – Tory, Talmudu, kabały itp;
– krzyży i krucyfiksów – z wyjątkiem krzyżyka na łańcuszku, ale trzeba go schować pod koszulę, bluzkę;
– świec i świeczników.
Żadnych małpek ani kabanosów
Ponieważ islam zabrania spożywania wieprzowiny nie można wnosić kiełbasy ani kabanosów, nawet jeżeli są drobiowe czy cielęce – kontrolujący nie bawią się w identyfikację składników. Ponieważ muzułmanie w praktyce są abstynentami nie można wnosić alkoholu czy to w butelkach, puszkach, ani w postaci tzw. małpek.
Ponadto zabronione jest wnoszenie „dużej” elektroniki: tabletów, laptopów, komputerów. Można wnosić telefony komórkowe, smartfony, aparaty fotograficzne.
Po sprawdzeniu zawartości plecaków, toreb i torebek – uwaga! kontrolujący mogą zaglądać do środka i w nich po prostu grzebać! – kładzie się je na taśmociągu do skanowania.
Nieświadomi, zapominalscy albo ryzykanci lubiący sprawdzać czy naprawdę nie wolno, muszą zostawić zakwestionowane gadżety w stojących przed bramkami
szafkach, które pełnią rolę bezpłatnego, niestrzeżonego depozytu.
Nie można do nich wrócić tędy, którędy się weszło bo wyjścia ze wzgórza są gdzie indziej. Trzeba iść naokoło i oczywiście nie ma gwarancji, że będą na nas czekać.
cdn.
Przewodnik izraelski zaprasza na spacer po Herodionie, gdzie król Herod Wielki zbudował swój pałac letni i gdzie odkryto jego grób.
Herodion lub Herdium, została zbudowana… – Shlomo Leshnovolsky | Facebook