Aleksandra Zalewska. Indyjski ślub – tradycje i rytuały. Post gościnny.

 

Indyjski ślub to temat, którego nie pomieści jeden mały artykuł, bo lokalnych wariacji jest chyba tyle ilu ludzi w Indiach, czyli prawie półtora miliarda. Indyjski ślub to nie zawsze jest też hinduski ślub, ponieważ nie każdy Indus to hindus (wyznawca hinduizmu). W Indiach wciąż dominuje ta wielowiekowa religia i jej tradycje, które praktykuje 78% społeczeństwa, ale w tym wielokulturowym kraju znajdziemy także sporo muzułmanów (16%) z ich typowymi obrzędami, a także chrześcijan, buddystów i wyznawców wielu innych religii i sekt jak sikhizm czy dżinizm. Skupmy się więc na większości – o co chodzi w tych wszystkich hinduskich rytuałach i jakie elementy ceremonii dominują?

 

Z punktu widzenia prawa

       Chociaż wielokrotnie słyszy się o małżeństwach dzieci (osób poniżej 18 roku życia), to jest to problem dotyczący pewnej tylko części społeczeństwa, wiążący się z bardzo regionalnymi tradycjami lub też – i to najczęściej – biedą i staraniem o zachowanie statusu i dobrego imienia dziewczyny i rodziny. Według oficjalnych przepisów, które zostały zawarte w „Specjalnej Ustawie o Małżeństwach” z 1954 r., minimalny wiek dla panny młodej to 18, a dla pana młodego 21 lat. Rząd centralny z pomocą organizacji pozarządowych (w tym UNICEF) stara się walczyć z łamaniem prawa, ale niestety teoria sobie a praktyka sobie, bo wiele grup społecznych jest zamkniętych i trudno dotrzeć do ich tajemnic i zmienić wiekowe zasady funkcjonowania.

 

Miłość to czy obowiązek?

       Małżeństwa w Indiach dzielą się na te „aranżowane” i te „z miłości”. Nie oznacza to jednak opozycji: z przymusu – z wolnej woli, ani nieszczęśliwi – szczęśliwi. Statystyki mówią same za siebie. Małżeństwo aranżowane ma większe szanse na przetrwanie, bo

mąż i żona pochodzą z podobnego środowiska,

więc wiele kwestii jak wykształcenie czy styl życia będą dla nich dodatkowym elementem wiążącym. Nikt nie da nam recepty na szczęśliwe małżeństwo, ale w Indiach rozwodów jest zaledwie 1,1% – więc czy to z rozsądku czy z miłości ludzie decydują się trwać razem do końca. Oczywiście proces poszukiwania idealnego kandydata i kandydatki nie jest prosty. Angażuje się w niego zarówno rodzina, jak i niejednokrotnie doświadczona i obyta swatka, która podpowie i doradzi. Nie zawsze uda się za pierwszym razem, ale po kilku randkach każda ze stron sama coraz lepiej rozumie czego poszukuje w małżeństwie i jaki powinien być idealny partner. A jeśli tego za mało, to udadzą się po poradę do astrologa. Oj tak, astrolog to ważny element życia każdego Hindusa.

 

Rytuały przedślubne

       Hinduski ślub wymaga wielu przygotowań i ogromnych nakładów czasu oraz pieniędzy. Zakup strojów i bogatej biżuterii, charakteryzującej hinduskie panny młode, to dopiero początek. Sam ślub może trwać od jednego do nawet siedmiu dni i towarzyszy mu wiele rytuałów, ale także świetna zabawa i miło spędzony czas, którego to zwieńczeniem jest sama ceremonia ślubu. Oto kilka ważnych elementów:

• mangni (na północy) nischitartham (na południu) – czyli

 

zaręczyny.

Mogą się odbyć nawet dzień przed ślubem. Każda ze stron otrzymuje obrączkę lub pierścionek.

          haldi –

nacieranie panny młodej żółtą pastą z kurkumy.

          mhendi –

malowanie rąk i nóg panny młodej (i innych kobiet) henną.

          tilak –

kropka, która symbolizuje akceptację i przyjęcie pana młodego do rodziny.

Ojcowie powinni się wtedy wymienić też prezentami, a pan młody jest błogosławiony przez obie strony, by był dobrym mężem.

          sangeet –

odpowiednik wesela z tańcami, śpiewami i jedzeniem.

 

Rytuały ślubne

        W dniu ślubu pan młody przyjeżdża do swojej przyszłej żony w uroczystym orszaku. On sam siedzi na koniu, a nawet słoniu, choć dziś najczęściej w stylowym samochodzie. Wszystkiemu towarzyszy muzyka i okrzyki towarzyszącej mu rodziny. Na miejscu wita go rodzina panny młodej, a następnie – już boso – udaje się do miejsca zwanego

          mandap –

 

przygotowanej na ślub kaplicy,

w której pali się ogień. Ta część nazywa się „baraat”, czyli procesja pana młodego, jego znajomych i rodziny, do miejsca, w którym znajduje się panna młoda, do miejsca, w którym odbywać się będzie ślub. W czasie tej procesji pan młody tradycyjnie powinien

jechać na koniu

lub nawet słoniu, ale ponieważ dziś nie zawsze jest to możliwe, wtedy wystarczają konie mechaniczne. Teraz gdy wszyscy już są gotowi, pora na wejście panny młodej. Towarzyszy jej ojciec, brat, wuj, a czasem jeszcze kilka osób rodziny. To podczas tej ceremonii nastąpi „kanyadaan” czyli przekazanie ukochanej córki pod opiekę nowego małżonka. Gdy młodzi są już razem, muszą jeszcze wykonać kilka istotnych rytuałów, którym towarzyszą modlitwy kapłana zwanego braminem. Najbardziej popularne elementy to:

          Ganesh pooja –

modlitwa do boga Ganesza,

który ma usunąć wszelkie przeciwności.

          jai mala –

 

wymiana kwiatowych girland, które zawiesza się małżonkowi na szyi.

          mangala sutra –

charakterystyczny wisiorek,

który pan młody wręcza pannie młodej.

          hastamilap –

połączenie dłoni młodych oraz saptapadi – rytuał siedmiokrotnego okrążenia ognia

aby przypieczętować siedem przysiąg małżeńskich.

          sindur –

naznaczenie czoła panny młodej czerwonym proszkiem

nakładanym przez zamężne kobiety. Pierwszy raz wykonuje to dla niej mąż przy użyciu monety.

 

To jeszcze nie koniec!

       Po dotarciu do nowego domu pannę młodą czeka huczne powitanie. Teściowa częstuje parę słodyczami, bo w tym wyjątkowym dniu reprezentują boga Wisznu i boginię Lakszmi, więc ich przybycie zwiastuje pomyślność. Przekraczając próg panna młoda trąca stopą naczynie z ryżem tak, by się przewróciło. Następnie macza stopy w kolorowym płynie, by barwne odciski rozniosły po całym mieszkaniu błogosławieństwo i dostatek.

 

Tekst: Aleksandra Zalewska

Zdjęcia: Pinterest

 

Link do strony internetowej

https://atelierpodrozy.pl